Croquetten – 1

Bij kroketten moet ik altijd denken aan de conference van Wim Sonneveld over de vergadering van ’t Nut in Amstelveen. Zijn vader heeft de kroketten in de frituur liggen, wanneer vlak voor de pauze de spreker in de zaal een dia laat zien van iets heel vies’. “Daar gaan m’n krokette…” roept hij, want wie wil er nog een kroket na zo’n vieze dia.

We hebben verschillende kookboeken waarin recepten met kroketten staan: kaaskroketten, kalfsvleeskroketten en noem naar op. Wanneer je in Google rundvleeskroketten tikt, krijg je een stuk of tien recepten. Maar het recept dat er bij mij uitspringt is het recept van mijn vader. In de jaren dertig was hij leerling bakker bij diverse bakkerijen in Zwolle en Hoogeveen. Hij creëerde zijn eigen kookboek door in een schrift met een dikke kaft de recepten te schrijven die hij wilde onthouden. Dat deed hij planmatig: ingedeeld in onderwerpen en met een inhoudsopgave. Hij hield ruimte tussen de onderwerpen om er later nog wat aan toe te kunnen voegen. In november 1936 begon hij zijn bakkerij, net voor de de vestigingswet voor bedrijven op 1 januari 1937 in werking trad.

Het receptenboek is tot in de jaren 90 gebruikt door hem en mijn broer. Het heeft jaren op de werkbank gelegen en is vies en vettig. Allemaal bruine vlekken. Het lag helemaal uit elkaar. Een vriend van mij, met boekbinden als hobby, heeft het boek met liefde gerestaureerd en er van gemaakt wat er nog van te maken viel. Nog mooier dan dat!

Bij het onderwerp oud en nieuw, op bladzijde 20, staat naast het recept voor oliebollen en appelbeignets, het recept voor kroketten. Je schrijft eigenlijk croquetten. Vandaag hebben we zijn recept weer gebruikt. Vlees komt van boer Wim uit Heino, de bloem komt van molen de Kroon in Arnhem, de boter van Campina, de nootmuskaat van de Jumbo en de peterselie uit de bak achter ons huis. De ragout is gemaakt door met wie ik ben. Niemand anders kan dat beter.

De ragout staat nu in de koelkast. Morgen rollen we de kroketten. Ik zal ze mooi op de foto zetten en hier publiceren.

30 december 2020

Gert’s kerstgedachte – 2

Een raar jaar en dan komt er uiteindelijk toch nog een deal. We wisten he dat die moest komen, deadline na deadline. Johnson kan in zijn overwinningsspeech roepen: “Brexit is done”. We kunnen eigenlijk niet goed omgaan met twijfel en onzekerheid. Toen in maart de pandemie echt duidelijk werd, ook buiten China, stortten de beurskoersen ineen met verliezen van tussen de dertig en vijftig procent. We gingen in quarantaine. Nu deze dagen ligt de AEX weer ruim boven de 600 punten en is het verlies bijna goed gemaakt. Er zijn wel nuances: de oude economie, Shell en banken, hebben veel verloren en de nieuwe economie, ASML en Tesla, is fors in waarde gestegen. Toch is kennelijk voor de economie een pandemie van deze omvang een rimpeling.

Dat geldt niet voor de mensen. Nog nooit zijn er zoveel jongeren in de opvang geweest met de kerstdagen. De politie dreigt met schieten, wanneer mensen zich niet aan de regels houden met oud en nieuw. Er zal massaal blauw op straat zijn. Het huiselijk geweld is groter dan we gewend zijn, omdat mensen zich opgesloten voelen in de “Lockdown”. Eigenlijk is 2020 een rampjaar in sociaal opzicht. Mensen stierven in eenzaamheid, je werd bang om mensen tegen het lijf te lopen en zomaar ergens even binnen lopen was er niet meer bij.

Lang heb ik er geen last van gehad. Ik genoot van de blauwe luchten in het voorjaar. Ik maakte prachtige wandelingen en had het goed in mijn tuin en later ook op de molen. Iedereen dichtbij raakte weer wat meer gesetteld en dat bracht rust. Maar de laatste weken dreig ik een beetje boos te worden. Boos op hen die zich niet aan de regels houden, op mensen die zo nodig naar Zwitserland moeten, op bedrijven die proberen de boel te ontduiken en op politici die verwarring zaaien. Ik raak in vertwijfeling. En misschien heeft het alleen maar met dit jaargetijde te maken en het weer: dagen lange grauwheid en regen. Gisteren en vannacht 30 mm in mijn regenmeter.

Hoe zal het dan verder gaan? We denken nu dat het vaccin wel zal helpen en we in de zomer weer op vakantie kunnen en naar de kroeg of naar een festival. Ik heb me voorgenomen dat mijn blogs positieve blogs zouden zijn, maar ik merk dat het bij dit blog niet echt lukt. Politici laten niet na optimistisch over de toekomst te zijn. Dat moet ook. Maar het moet nog wel gebeuren. Klappen komen er voor bedrijven die het toch niet overleefd hebben. De rente gaat stijgen want het uitgegeven geld moet ergens vandaan komen. Je kan niet blijven leven op de pof. Alle planbureaus zeggen dat de economie snel aantrekt. Hopelijk vallen de sociale gevolgen dan ook mee. We willen niet terug naar het oude normaal.

Welke keuzes maken we half maart volgend jaar? Blijven voortmodderen in de markteconomie en het wantrouwen van de overheid als in de toeslagenaffaire of het bieden van kansen aan mensen aan de onderkant van de samenleving. Zij krijgen van mij het voordeel van elke twijfel. Investeren in sociale vernieuwing, Vogelaarwijken en Melkertbanen is bitter noodzakelijk, ook al hebben die in 2021 een andere naam.

24 december 2020

NB: Het gedicht van Typhoon stond op de voorpagina van Trouw van vandaag.

Coronacrisis (21) – Lockdown

En dan is het er toch ineens, die Lockdown, half december. We hebben even aan het gewone leven geproefd. Op vakantie geweest en naar het theater. Nog niet naar het festival. Nu: Kerst zonder alle geliefden op de bank. Ik kon er goed tegen.

En dan is het er toch ineens. Dat verdriet, die kwaadheid, dat respect…. Ik moest nog wat essentiële producten in huis halen, zoals tandenstokers, een six pack Leffe Blond en mondkapjes. Ik maakte een ommetje langs de visboer (morgen vis), de treintjeswinkel (dicht) en ik fietste door de stad…. Waar het op donderdagmiddag drie uur druk moet zijn, was het stil. Niks te doen. Dat raakt.

Ik kom thuis en lees op Twitter de reacties op het kamerrapport over de zogenaamde toeslagenfraude (ik zeg dat het meer over een afgrijselijke bureaucratische structuur gaat), over die gasten die zo nodig naar Tenerife en Zwitserland moeten (Ja, we hebben er over nagedacht, want Rutte noemt ons a-sociaal, maar we zijn op ons zelf). Ik word ongelofelijk kwaad. Ik draai Placebo.

Wat heb ik dan een respect voor Rein, Geert, Rosemarijn en al die anderen in de zorg, die in de vuurlinie staan en de zorg voor ons in stand houden. Voor de bloemist van “De Linde”, die haar winkeltje naar buiten heeft verplaatst. Ze is positief. Ze vindt het wel leuk. Het is weer eens wat anders, zegt ze. En voor de mensen die op al die zolderkamertjes ook op donderdagmiddag na kantoortijd gewoon door buffelen, omdat het nodig is.

Dominee Gremdaat raakte de juiste toon. Kijk hier. Ga niet op vakantie. Maak er thuis wat van. Dat ga ik doen!

18 november 2020 – Winterklaar? Wintertarwe!

Rechts
Links

Wat er nu nog staat zijn eigenlijk allemaal groenbemesters, behalve prei, spruitjes en boerenkool. Nogal Hollands. Van de groenbemesters heb ik geen verstand. Met wie ik ben is daarvoor verantwoordelijk. Met uitzondering van de wintertarwe. De asperges, de kardoen en artisjok zijn beschermd tegen vorst met stro van de deze zomer geoogste tarwe

Wintertarwe is eigenlijk geen groenbemester. Dat laat ik volgend jaar doorgroeien en als de muizen het willen, ga ik er ook wat van oogsten. We gaan het zien. Ik heb de tarwe gezaaid en daarover heen een ongediertedoek gedaan. De muizen kunnen er nu misschien niet bij. Die gezaaide tarwe korrels vinden ze heerlijk en daar blijft niets van over wanneer je er niets aan doet.

19 november 2020

Sleepin’in the midday sun…

Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun.

Dit is het refrein van de song “Buffolo Ballet’ van John Cale. Het gaat weer aardig beter met me. Gisteravond wat oude Rockpalast en Pinkpop (Radiohead, Thelonius Monster) opnames bekeken via Youtube. Ooit nam ik in de nacht WDR Rockpalast op op video. Een aantal van die video’s heb ik nog gedigitaliseerd en bewaard. Dat is helemaal niet nodig want dat hebben meer mensen gedaan en op YouTube gezet. Het is een bonte verzameling van live muziek uit de jaren 80 en 90, daarvoor en daarna. Het concert van John Cale uit 1983 heb ik vaak gezien en geluisterd.

Het is een eenvoudige decor met boven in beeld twee klassieke Rockpalast neon lichten en op het podium een barkruk met een gitaar en daarnaast de piano. Cale kan boos en verdrietig zijn maar ook loom en gevoelig. Zijn versie van Heartbreak hotel van Elvis Presley is meesterlijk mooi, eenmalig.

En dan dit refrein. Wat wil een mens meer. Het paradijs op aarde. Een slaapje in het gras, midden overdag. De zon houdt je warm. Op onze tuin hebben we ook een stukje gras. Je kan er net liggen. Een enkele keer doe ik daar een dutje. Je hoort niets, zelfs de A12 niet. De rust en de tijd nemen om te genieten van wat geen waarde heeft. De wereld gaat aan vlijt ten onder, heet één van de weinige boeken, die ik gelezen heb. Ik zou het willen kunnen, maar het lukt zo vaak niet. Dan moet ik weer wat en wil ik molenaar worden, of met treintjes rijden of stukjes op het internet publiceren. En als ik dan weer zit te nietsnutten stuur ik weer tweets de wereld in.

Het mooiste is en blijft toch: Sleepin’ in the midday sun, Sleepin’ in the midday sun….

Een volmaakte wereld zonder gedoe.

7 november 2020.

Gaat het over?

Die vraag heb ik me de afgelopen dagen wel honderdduizend keer gesteld. Dag na dag ging het niet beter. Op de zevende dag, dus een week na de eerste échte symptomen was de slechtste dag. ‘s Middags kreeg een filmpje van mijn molenaar met de vlag in top onder het motto “Zorg dat je beter wordt….” of zoiets. Het deed me veel. Ik voelde me toen behoorlijk….

In veel situaties van mensen met Corona is de periode tussen de zevende en de tiende dag cruciaal. Pakt je lichaam het op, of niet. En gelukkig de achtste, was de eerste dag dat het niet erger werd. Die dag overleed Sean Connery, James Bond. Met wie ik ben en ik zijn bij tijd en wijle wel fan van “007”, dus we hebben de portemonnee getrokken en bij Pathé thuis een James Bond gehuurd. Het moest de film zijn die deels in Amsterdam was opgenomen. Na wat gezeur met geld en codes was het dan eindelijk zover: Verkeerde film gekozen……. Een “007” film met Roger Moore als James Bond!!!

Dat komt door Corona. Wanneer het niet erger is en het langzaam beter wordt teken ik ervoor. Iemand die ik ken en in de Achterhoek woont, komt met de vileine opmerking dat ik in de statistieken bij Pathé voorkom. Extra omzet dood Sean Connery en een malloot die voor Roger Moore kiest. Het is niet anders.

Vandaag de negende dag. Het gaat voor de tweede dag op rij niet slechter. Je denkt zelfs beter! Maar als je wat gedaan hebt, ga je het toch snel weer rustig aan doen.

Maar ik geloof nu echt dat het goed komt! Gelukkig maar.

Arnhem, 1 november 2020

Heb ik het of heb ik het niet?

Gisteren nog een mooie dag gehad met met wie ik ben en kleinkinderen. Naar het meisje van Vermeer en de volkstuin. Landje pik gespeeld tijdens de laatste zonnestraal van de dag. Vanochtend gewoon “gewerkt”. Dat wil zeggen foto’s van mijn telefoon opgeruimd. Dat is wel een klus, wanneer je er elke dag een paar maakt. Lunchen en naar de molen. Ik zit te eten en word duizelig. Af en toe moe deze week en een wat droge kuch. Ik heb toch geen corona?

Ik zeg de molen af. Het is windstil, maar voor een leerling als ik, valt er op z’n middag toch veel te leren. Echt, vijf minuten voor tijd afgebeld. Niet mijn ding.

Ik zat wat na te denken, wat het zou zijn? Had al een mailtje naar de huisarts gedicht. Testen? Kost niks…. Gebeld, morgen kan ik terecht. Doen dan maar.

Heb ik het? Ik voel steeds meer symptomen nu ik me eraan overgeef. Ik doe nog wel van alles, maar wel rustig aan en met tussenpozen. In quarantaine!

Maandag weten we meer….

23 oktober 2020

De Test

Ik heb er wel goed aan gedaan om me te laten testen. Ik voel me grieperig en heb weinig energie. Ik heb nog wel reuk. Ik hoest droog en heb een beetje koorts. Ik ben zo benieuwd hoe de ziekte zich ontwikkeld. Nu heb ik een gewoon griepje. Wordt het de Aboutaleb variant of de Trump variant. Moet ik ooit aan de beademing? Dat lijkt me niks. Wanneer ik de uitslag heb, wie informeer ik dan? Waar heb ik het opgelopen? Vind ik het erg om naar Duitsland te moeten, indien nodig?

En dan de test. Op een desolaat parkeerterrein van een Pathé theater aan de snelweg meld ik me. Een vriendelijke man zegt dat ik in de auto mag blijven tot hij een seintje geeft. Ik kijk even in de auto naar de kwalificatie van de F1 in Portugal. Niet lang, want ik mag naar de volgende rij, en weer naar een volgende rij en nog een keer. De teststraat is een mix van wachten tot de baas van het stembureau voorleest dat jij het bent die om 15:30 uur komt stemmen en van het wachten in de rij op Schiphol onderweg naar een ver oord. Uiteindelijk kom je bij een mevrouw die heel professioneel de test afneemt. Dat is een moment vervelend en voelt als bij de tandarts. Het is echter veel sneller voorbij. Voor je het weet ben je weer buiten en rij je op de A12 naar huis. Niet meer dan een uur onderweg uit en thuis.

Nu de uitslag. Ik ben daar toch wel gespannen over. Ik voel me gewoon grieperig en heb in mijn coronablogs geschreven: Je wilt het niet hebben. En ik weet ook wel dat het topje van de ijsberg serieuze klachten krijgt. Maar ik wil het niet. Ik heb nog zoveel te leven…

Morgen kijken op coronatest.nl met mijn DigiD.

24 oktober 2020

Ik heb het dus…

Gisterochtend de uitslag gekregen. Best wel snel vind ik. Daar ben ik niet bij mee. Zondag hadden we al een lijstje gemaakt van wat er te doen is, maar het is toch anders wanneer je weet dat je het hebt. Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat soort vragen.

Nu in thuis isolatie. Met wie ik ben krijgt een deel van het huis en ik ook. Eerlijk verdeeld. Niet meer in hetzelfde bed. Gewoon ieder op zich. Ik hoor allemaal klachten over gezelligheid. Nou, het is ff niet gezellig.

Ik voel me redelijk, maar slaap wel veel. Met name de pijn in de longen verontrusten, maar deze is nu alweer wat minder. Misschien heb ik toch de Trump variant. Ik zit me alweer af te vragen hoe lang ik in quarantaine moet blijven. 10 dagen na de eerste klachten, begrijp ik. Dat is tot maandag 2 november.

Vanochtend werd er gebeld over het bron en contactonderzoek. Voor mij niet, want ik werk niet in het onderwijs en ik heb niet gevlogen. Dat ik een hotel ben geweest vorige week op Vlieland was van onvoldoende belang. We gingen naar Vlieland een paar dagen weg, omdat daar nauwelijks Corona is. Toch denk ik, dat ik het daar heb opgelopen.

27 oktober 2020

Dorpstraat, Ons Dorp

Dat is het eigenlijk, de Dorpstraat in Vlieland. De afgelopen dagen ben ik er een keer of tien doorheen gelopen en nog een aantal keren gefietst ook. Van de boot naar het hotel, naar de vuurtoren en weer terug. Als begin en eind van een wandeling om de oost en het rondje naar het Posthuis. De winkel met de bhoeda’s en de treintjes is er nog steeds, evenals de warme bakker. Hoe lang zou die het volhouden. Het mooiste is de Dorpstraat in de herfst. Als het stormt. Zoals vandaag.

Zometeen gaan we naar de boot en zit het er voor een jaar weer op. Ik krijg er niet genoeg van. Ik moet terug. Het is een vorm van weemoed die ik koester. Het is niet anders.

Bakker Wester
Boeddha en treintjes

21 oktober 2020

Regenboog

Vandaag 10 kilometer aan het strand gelopen. We werden voortdurend achtervolgd door de regenboog. Mooi.

De regenboog is een teken van hoop. Na de zondvloed sloot God een verbond met Noach en met alles wat op aarde leefde. Hij bezegelde dat verbond met de regenboog, die aan de hemel stond.

Later, eind jaren zeventig begin jaren tachtig, liep ik met het teken van de regenboog op mijn rug door Amsterdam. De stichting Regenboog is nog steeds actief in de begeleiding van mensen die aan lager wal zijn geraakt. Mooie club, die inmiddels professionele verslavingszorg biedt.

In mijn stad is een regenboog zebrapad. Het is ter ondersteuning van alle mensen met alle soorten van seksuele geaardheid. De kleurrijke samenleving.

In het wielrennen is de drager van de regenboogtrui de wereldkampioen in de betreffende discipline.

Noordzee
Waddenzee

Dat is nog weer eens wat anders dan 150 tinten grijs op 26 juni 2019.

18 oktober 2020

11 oktober 2020 – met opruimen begonnen

Rechts
Links

We zijn met opruimen begonnen. De mais is neergehaald en de kolven verzameld. Wat we ermee doen weet ik nog niet. Veelal wordt de mais gebruikt voor diervoer. Iemand met kippen kan ze wellicht gebruiken. Het grove afval wordt afgevoerd. Sommige stukken van de tuin zijn zwart, andere stukken staat groenbemester wat er in het voorjaar onder wordt gespit. Op de asperges ligt stro van de tarwe.

En natuurlijk hebben we weer voor een week groente mee naar huis, zoals bloemkool, andijvie, peper, prei en frambozen.

11 oktober 2020