Het is nog steeds gortdroog, ondanks al het gesproei. Er staat wat meer boven de grond maar rechts achter is een hele rij aardappels bevroren en ik vraag me af of die ooit nog weer boven komen. Rechtsvoor hebben we vandaag witlof gezaaid. Daar ontstaat de komende week een groene zoen vlak voor de doperwtjes. Dei klimmen omhoog.
Gelukkig is de tarwe nu wel aan het groeien. Deze tarwe komt van molen de Kroon in Klarendal. Daarachter is tarwe gezaaid van Vreeken zaden in Dordrecht en staan drie rijen met spelt. We hebben al heerlijk asperges en spinazie gegeten. Volgende week bieten. Wanneer je goed kijkt, zie je linksachter de tuinbonen opkomen. Hou ook de artisjokken in de gaten. Die gaan goed.
Gelukkig, de ijsheiligen zijn het land uit. Ook dit jaar hebben ze weer de nodige schade aangericht. De cursus omgaan met teleurstellingen is weer volgeboekt. Mais kapot, paprika’s kapot, courgettes kapot. Het is verschrikkelijk. En dan komt door de droogte ook nog eens helemaal niets boven de grond. Nou ja niets…
We hebben heerlijke asperges gegeten. De spinazie die we gegeten hebben was lekker. De sla groeit dankzij het sproeien aardig door. De tarwe ziet er al mooier uit. Wat lukt, geeft moed. De mais hebben we opnieuw gezaaid. Zie foto.
Achter het huis hebben we nu een bak. De tomaten daarin staan er mooi bij en de aardbeien zijn vast rijp tegen de tijd dat Wimbledon zou beginnen. Voor het huis staat een appelboom. Die heeft mooi gebloeid en die draagt ook vrucht. Helaas zit er allemaal luis in. Onze buurman, die ik deskundig acht, heeft aangegeven dat ik hem te kort gesnoeid heb. Dat zou de oorzaak zijn. Volgend jaar maar beter naar hem luisteren.
Ik hoor Kaz Lux zingen en Jan Akkerman gitaar spelen. Brainbox. Vanavond heb ik een laatste vergadering van een klus en gaat het pensioen verder in.
Vanochtend bezig geweest met ernstig verstandelijk gehandicapten in een klusje en met de kasjes op de volkstuin. Ook nog met de financiën van iemand wat verder weg. Overal is wat. Ik ben het gedoe wel een beetje zat.
Op de tuin geweest en de tarwe ontdaan van weer wat onkruid. Het wil nog niet echt groeien met deze droogte.
Vanmiddag mijn CD kast wat verder gesorteerd. Dat moet eens in de zoveel tijd, want ik laat CD’s altijd overal liggen. Daarom heb ik twee keer het album Ten van Pearl Jam en Hotel Grolloo van Cuby en the Blizzard. Ik ben ze dan kwijt en koop ze opnieuw. Later vind ik ze dan terug.
Er was een tijd dat ik muziek illegaal downloadde van internet. MP3’tjes. Ik heb er ik weet niet hoeveel. Sommige heb ik op CD gezet: 140 MP3’tjes na elkaar met 1Voud, K’s Choice, Simon en Garfunkel live in Central Park (gaat nooit meer gebeuren, denk ik…), Brainbox, Bruce Cockburn en noem maar op.
Muziek die me gelukkig maakt en melancholisch…
Ik heb pensioen, dus ik kan zomaar maandagmiddag om 16:17 uur een stukje tikken, terwijl met wie ik ben boven aan het buffelen is in het speciaal onderwijs.
I ‘ve been to Hollywood I’ve been to Redwood I crossed the ocean for a heart of gold.
Mijn plek. Ik denk bij de vraag wat is voor jou “de plek”, direct aan mijn plek aan de Vecht bij Ommen. Niet ver van het huis waar ik ben opgegroeid en waar ik van mijn 9de tot mijn 22ste heb gewoond. Je kijkt er richting Ommen. Ik ging er heen als ik wilde nadenken, wanneer ik depressief was. Ik was nooit echt depressief, weet ik nu. Gelukkig. Maar ik was wel, zoals iedereen, boos, verdrietig, kwaad over van alles en nog wat in de wereld. En verliefd.
Ik was er voor het laatst een paar jaar geleden toen we in de buurt op een camping stonden. Ik moest er even heen om te voelen of het nog zo was, of ik dat gevoel nog weer terug kon krijgen. Dat was niet moeilijk. Toch zijn er meer plaatsen waar ik aan gehecht ben. Ik heb altijd een dergelijke plek om me heen nodig gehad. Aan het kanaal waar we woonden, op de fiets richting Gaastmeer, op de hei, waar ik zeven jaar ’s ochtends en ’s avonds over fietste om naar mijn werk te gaan.
Die plaatsen hebben gemeen, dat ik ze bezoek in het voorjaar. Het stemt mij melancholisch . Ik droom er hoe de wereld beter kan worden. Wat ik er aan kan doen. Hoe ik me lekkerder, prettiger kan voelen. Eigenlijk was het op die plaatsen vaak ‘coronaweer’. Blauwe lucht, groene omgeving. Nu, dit voorjaar, heb ik geleerd waarom blauw en groen mijn favoriete kleuren zijn. Ook: hoe verraderlijk dergelijke plekken kunnen zijn. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Het kan je zomaar, letterlijk, bij de keel grijpen.
En: als het er op aankomt is mijn plek links van met wie ik ben.
28 april 2020
Gepubliceerd in de Nieuwsbrief jaargang 39 nummer 3, mei 2020. Meer beelden van dit artikel zijn te vinden op www.gerthengelaar.nl /de-plek/
Trouw opent vandaag met een foto van Mark Kohn, waarop een lege Dam in Amsterdam te zien is onder een stralend blauwe lucht. Daarop een gedicht van een jong mens dat ziek is van kanker met de zin “…hoe konden regels ooit een reden zijn….”
Ik lees altijd Teletekst. Teletekst loopt op zijn laatste benen. De nieuwsvoorziening is ingehaald door Nu.nl en andere nieuwssites. Maar ik ben van Teletekst. Pagina 704 van het weer, 818 van de eredivisie, 653 van het tennis en niet te vergeten 101 van het nieuws. In deze Corona tijd kon het gebeuren dat er geen voetbal nieuws was en dat het overlijden van Frits Flinkevleugel dagen op pagina 801 werd benoemd. Dat overlijden is tragisch, maar zou normaal gesproken na een dag zijn ingehaald door ander nieuws.
Nu op 4 mei opent Teletekst: “Roep om duidelijke regels op straat”, Pagina 107.
Op de tuin hebben we discussie over de hoogte van de kasjes, waar liefhebbers hun tomatenplanten houden. Volgens het huishoudelijk reglement mag een kasje vanaf 1 januari 2020 niet hoger zijn dan 150 cm. Dat komt omdat we in 2019 gedoe hebben gehad met een schuur van wel 200 cm hoog, breed en diep op een punt, waar dat niemand kon ontgaan, en de gemeente en de buurt daarover vielen. Terecht. Nu mag volgens de regels een klein kasje van 75 bij 75 en 170 hoog met een duidelijk doel niet meer. Het moet niet gekker worden, denk ik dan.
Vandaag is het vier mei. Ik ben ontdaan. Prachtig de foto in Trouw en het gedicht. Laten we elkaar vasthouden en elkaar niet gek maken.
Gelukkig is Suriname inmiddels coronavrij volgens teletekst pagina 126….
Het begint normaal te worden, deze crisis. We gaan op naar de anderhalve meter samenleving. Het nieuwe normale leven staat voor de deur. Er lijkt enige controle, hoewel deze nog broos is.
Eigenlijk is het normale leven al begonnen. Overal hoor je lobbyclubs die aan de slag zijn voor hun eigen sector. De Formule 1 coureurs, de bestuurders van voetbalclubs, de horeca, de fysio’s en de kappers. Er ligt weer voldoende toiletpapier in de supermarkt. Het Coronabier staat weer in het schap. Noem maar op. Ik ben vandaag weer naar de molen geweest en we hebben mooi gedraaid.
We zijn ook aan het zwarte pieten. Was het nu een laboratorium in Wuhan of was het de wilde dierenmarkt? Heeft China te laat zaken gemeld, of heeft Trump te laat ingezien dat hij gezondheid voor economie moest zetten? Heeft Rutte samen met zijn ministers wel genoeg getest en voor mondkapjes gezorgd? Is er nog één Europa na de coronacrisis gezien de Nederlandse opstelling?
Om zeker te zijn dat je het niet krijgt moet je op een eiland gaan wonen. Meer dan 50% van de bevolking moet de ziekte doormaken. Van die 50% wordt maar een klein percentage echt ziek en overlijdt nog een kleiner percentage. Inmiddels wordt de behandeling verbeterd, met een dubbele dosis anti stollingsmiddelen, waardoor er minder mensen sterven. Er wordt bewuster omgegaan met IC bedden, waardoor er minder toestroom op de IC is. Dat laatste weet ik niet zeker, maar vermoed ik.
Ik sluit dit blog. We raken aan het nieuwe normaal gewend. Vanaf hier, hoop ik, dat het beter wordt. Ook voor New York City en al die andere plaatsen die minder in het daglicht staan.
Mocht dat niet zo zijn, dan meld ik me weer.
Vanaf de stelling van Molen de Kroon, Klarendal, Arnhem
Het blijft droog ook al is er de laatste dagen wat gevallen. Het is nog lang niet genoeg. Het wordt ook langzamerhand weer tijd voor de cursus “omgaan met teleurstellingen”: Wortels komen niet boven de grond, spruiten niet, radijs niet en de spinazie is een ramp. Over de tarwe ben ik onzeker. De plantjes van de markt doen het redelijk, dankzij het sproeien. De aardappels zijn zichtbaar, achter aan op de rechterkant.
Gelukkig al wel wat asperges gegeten. Volgens een onafhankelijke expert waren ze heerlijk zacht.
Met wie ik ben heeft vakantie. We mogen niet ver weg. Dus dan is wat fietsen langs de IJssel een mooi alternatief. Een prachtige tocht!
Dag 1 gaat van Hattem naar Zalk en Kampen. Vervolgens aan de noordoost kant van de IJssel via Westenholte en de oude brug bij Zwolle terug naar Hattem.
Zalk
Kampen
Hattem
Dag 2 begint ook in Hattem en ging over de spoorbrug bij Zwolle langs Herxen naar Wijhe. Daar over de pont via Marle opnieuw richting Hattem.
Wijhe
Marle
Dag 3 begint in Deventer via Diepenveen, niet langs de IJssel, naar Olst en Wijhe. Opnieuw de pont over naar Veessen, Welsum en Terwolde weer retour naar Deventer.
Olst
Veessen
Veessen
Welsum
Terwolde
Deventer
26 april 2020
Vandaag vanuit huis over de Veluwe naar Zutphen gefietst. Prachtige tocht langs Eerbeek en Hall. In Zutphen door de Molenstraat gefietst, maar daar is geen molen. Wel in Warnsveld, maar is dat aan de IJssel? Molen is in de oorlog bijna geraakt door een V1, vertelde iemand die net als ik foto’s maakte. Verder bij de molens in Bronckhorst en Rha geweest. Het was ander weer met meer Hollandse dan sub-tropische luchten.
Warnsveld met gedenkteken
Bronckhorst
Rha
In Doesburg hebben we geen molen gevonden. Nu nog de molens in Giesbeek en in Gorssel. Dan hebben we ze allemaal gehad.
3 mei 2020
Vandaag op de fiets naar Giesbeek geweest. Molen gevonden. Draaide helaas niet op de open molendag. Maar goed, het was ook onstuimig weer met kans op onweer. Mooie molen met een voor deze regio bijzondere stelling. Nu die van Gorssel nog.
Flatten the curve… Vlak de grafiek af. In Nederland is dat gehaald. Maar we hebben nog geen vaccin. Trump roept de meest akelige dingen, zonder enige kennis van zaken. Zomaar drie berichten van gisteren:
In Equador liggen de lijken op straat (lees hier), in Ommen maakt de plaatselijke horeca zich op om ijsjes te verkopen (lees hier) en kinderen missen hun Opa’s en Oma’s het meest…. (kijk hier)
Deze week gefietst met het ene kleinkind. Dat wil zeggen het kleinkind zit bij de vader op de fiets en ik fietst er voor en achteraan, zit een beetje te geinen en we eten een ijsje bij snackshop Heino, wat meer`zegt over de naam van de eigenaar dan de plaats van de snackbar. Met de andere twee kleinkinderen eet ik eens in de week een ijsje, gekocht bij de Shell. De Shell moet ook wat verdienen in deze Corona tijd. De Shell wordt dubbel gepakt: en door de Russen en de Saoudi’s vanwege een olie gevecht en vanwege de lagere consumptie door Corona. Het wordt tijd voor wat belastingvoordeel voor deze armlastige club.
Net niet in Duitsland…
Ik zelf heb een beetje dezelfde dilemma’s als onze minister president. Ik vind dat Rutte het goed doet. Misschien moet hij in Europa wat coulanter zijn, maar in Nederland geeft hij de goede boodschap. Loslaten kan leiden tot nieuwe rampen. Je krijgt spijt wanneer je niet de goede dingen hebt gedaan. Ik zit een beetje met de molen. Alle molens draaien, maar ik ga niet. Volgende week denk ik dat ik weer begin. Helemaal voorkomen dat ik het krijg kan toch niet.
Ik sprong van de stuw af en zwom naar de kant. In Junne. Ik fietste over die stuw voor een mooi rondje Stegeren. Ik was er met mijn moeder om te genieten van de stilte en de natuur. Met mijn broer bracht ik brood rond bij de boeren rondom die stuw, toen mijn vader net was overleden. Ik was er vorig voorjaar voor het laatst en genoot van die plek die voor altijd in mijn geheugen staat gegrift.
Er was altijd een brug, er was altijd wat verkeer. Maar geen zwaar verkeer. Ik snap het wel, de landbouw voertuigen worden zwaarder en helemaal omrijden is geen optie. Het is snel 15 kilometer heen en terug. En dat met een trekker. Maar ik vraag me af moet je daar op die plek zwaar landbouwverkeer toestaan. Moet alles wijken voor de economie van de boer? Boeren moeten dit zelf niet willen.
Ik zeg: teken de petitie. Stop de brug die zwaar verkeer mogelijk maakt. Doe het!!
