Auteur: GertHengelaar

Nou, het waait niet over. Het virus waait over de wereld. Trump is om, Bolsenari is om, in Zuid Afrika schieten ze met rubber kogels de mensen hun krotten in en onze minister van Financiën, maakt na een eerdere ruzie, een miljard over naar Zuid Europa.

Het gaat nog lang duren. Deze crisis. Iedere econoom weet dat nu de overheid moet komen en geld moet uitgeven, nu én de burger én het bedrijfsleven de hand op de knip houden. Hoe al die miljarden straks betaald gaan worden is voor de meeste economen ook geen raadsel: Eerst worden de reserves aangesproken en daarna wordt er geld bij gedrukt, vervolgens stijgt met de inflatie de rente. Dat is misschien goed voor de pensioenen, maar niet voor de huizenbezitters, want dan worden de huizen goedkoper. Een overheid die teveel geld uitgeeft en moet voldoen aan Europese regels omtrent begrotingstekorten, komt aan de beurt. De Britten zijn misschien blij dat Brexit is gelukt, maar ook zij komen aan de beurt met hoge werkloosheid en een sterk stagnerende economie.

Overigens, heeft iemand al aan minister Hoekstra gevraagd wat de waardedaling van de aandelen KLM is, die hij het afgelopen jaar heeft gekocht. Nu gaat hij nog een miljard stoppen in een bodemloze put die door de landen in het midden oosten is losgetrokken. Zij immers vliegen zo goedkoop, dat geen enkele luchtvaartmaatschappij daar op langere termijn van kan winnen. Ik voorspel hier een tweede RSV enquête, nog voor het geld is uitgegeven. De RSV enquête was een parlementaire enquête over staatssteun voor de parel van de Nederlandse industrie: het Rijn Schelde Verolme concern. Lees dit blog over 10 jaar!!.

Ondertussen maken vandaag de ambassadeurs van China en de Verenigde Staten ruzie over de vraag wie nu waar te laat mee was. Waren de Chinezen te laat met het informeren van de WHO? Nee, zeggen de Chinezen, jullie Amerikanen hebben niet geluisterd! Jullie dachten dat het voor de pasen wel geregeld zou zijn.

Wat anders: Nadat we woensdag samen gegeten hadden via een video verbinding, kwam de vraag naar boven: hoe moet dat met het eieren tikken met pasen? Eieren tikken is een gewoonte van oudsher in Ommen (zie hier). Met wie ik ben, doen het ook altijd met het paasontbijt. Ik heb toegezegd een ontbijt te maken en dat op de diverse adressen te bezorgen. Vers brood en verse jus en eieren om mee te “videoeierentikken”. Een mens moet zich ergens zorgen over maken.

Vanavond zal ik Ain’t No Sunshine in de uitvoering van Bill Withers luisteren. Mooie muziek helpt. Ook de muziek van Bill Withers.

3 april 2020

R0 is waar we naar toe moeten met het Coronavirus. De R heeft iets van een herhaalfactor. Een wiskundige kan dit beter duiden. De nul is een getal. Bij de uitbraak van het virus was dit getal tussen de 2 en de 3. Van 2 wordt het 4 en van 4 wordt het 16 etc.. En van 3 wordt het 9 en van 9 wordt het aantal 81, etc. Dat gaat snel. Inmiddels zitten we onder de R1. Dat wil zeggen dat er nog steeds nieuwe besmettingen bij komen. Maar dat niet iedereen die nu besmet is iemand anders besmet. Bij R0 komen er geen nieuwe besmettingen bij.

Dat moet ik ook hebben in de tuin. Vorige week heb ik uitjes gepland. De helft is voor een latere plantdatum bewaard en in de kost gelegd…. Van elke ui is een stukje afgebeten. Dat betekent dat er muizen zijn geweest. Bij nadere inspectie bleek dat ze overal in de kist hun aanwezigheid lieten zien in allerlei vormen. Het kan niet anders dan de hele familie muis was aanwezig. De foto van de ravage bespaar ik jullie. Vanaf vandaag ben ik bezig om de muizen te bestrijden. Dat doe ik met bekende maatregelen. Gif mag niet in de tuin, dus dat doe ik niet. Vorig jaar heb ik tussen 15 mei en 12 augustus 57 muizen naar het bos gebracht. Een lekker hapje voor andere dieren. Ik raak ze niet aan en zeker nu na deze crisis niet meer….

Ik veronderstel dat het R getal bij muizen groter is dan R1. Dat betekent dat er niet steeds een gelijk aantal muizen bij komt, maar dat het aantal muizen exponentieel groeit. Ik doe bij de muizen ook aan #flattenthecurve. Niet door binnen te blijven, maar door ze op geordende wijze naar de overkant te brengen. Ik zal daarover verder geen verslag doen in dit blog. Hooguit zal ik ergens in augustus het aantal muizen melden en af en toe zal ik scheldend en tierend vertellen over de oogst die mislukt is. Er zijn ergere dingen. En: de tuin ligt er mooi bij.

Vandaag weer boodschappen gedaan voor een weekje. Vrijdag nog naar de markt en de bakker. Wat opvalt is hoe snel we leren. Ik vind dat we heel gedisciplineerd aan het werk zijn en ook boodschappen doen. Iedere neemt zijn verantwoordelijkheid. We hebben allemaal behoefte aan veiligheid en dat gaat boven de luxe dingen waar we in de regel over klagen. We klagen immers altijd over minder relevante dingen zoals het weer, dat slecht is, dat we in de file staan en dat we altijd in de verkeerde rij bij de kassa staan. Iedereen lijkt wel een beetje de tijd te nemen. Voor wie mij kent: Ik leer daar ook van.

Het vroor vannacht. Bij ons achter op de aardbeienbak is de vorst nog goed te zien. Zou het virus door de vorst niet bevriezen? Natuurlijk niet, want het overleeft binnen mensen. Vandaag wordt bekend dat 6 april de “intelligente lockdown” (wie heeft die kreet verzonnen) wordt verlengd. De drie weken worden zes weken, als het geen acht weken worden. Dat laatste weten we pas over drie weken.

In Wuhan zijn ze langzamerhand weer aan het opstarten. Daar heeft het minstens drie maanden geduurd. Voor ons betekent dat we pas half juni weer normaal aan de slag kunnen. Schooljaar voorbij. Dus de echte herstart van de economie etc. is pas eind augustus / begin september. Een verloren jaar. Op 31 december schreef ik in mijn blog over de kerstgedachte: “2020 wordt een mooi jaar…”

Ik gebruik mijn tijd om mijn treinbaan op te bouwen. Gisteren een paar uur bezig geweest met een paar kleine verbeteringen, zoals het plaatsen van een overweg en het een tikkie veranderen van een bocht.

Via LinkedIn kwam ik een artikel tegen uit het Nieuwsblad van het Noorden, waarin een oud – collega wordt geïnterviewd. Ik heb veel respect voor iedereen in de ziekenhuizen. Raar is het, dat ik daar nu geen deel meer van uit maak. Als bureaucraat heb ik daar nu ook niets te zoeken. Gewerkt moet er worden. En er wordt hard gewerkt!

Vandaag ga ik naar de tuin. Het laatste stukje spitten. Mooi weer. Ik ben met pensioen. Volgens André Kuipers is les 4 van het leven in quarantaine dat je af en toe de natuur moet zien.

Kijktip: “Beau blijft binnen…” Over haren knippen, het domino spel in relatie tot corona en andere ongein.

31 maart 2020

Het is stil op straat… Dat was het altijd, wanneer Mies Bouwman “Een van de Acht” presenteerde of als Nederland voetbalde tegen Duitsland. Nu is het stil op straat onderweg naar de markt voor het avondeten. Want op vrijdag eten we vis. Mijn eigen viskraam is er niet. Waarom weet ik niet. De andere kramen hebben ieder hun eigen voorzorgsmaatregelen genomen. Er zit een handhaver te kijken met één voet op de grond en de andere op de trapper van zijn fiets… Iedereen houdt afstand van elkaar.

De vis is in prijs verlaagd. Dat moet de visboer merken in zijn portemonnee. Ik zit in de zon op een vensterbank met iemand te praten. Zij zit in de deuropening. Ook hier is het stil op straat. Het is raar. Tot 1 september kan ze niet naar haar werk. Gelukkig thuis zat te doen!

Met de molenaar overleg gehad. De molen is open. Het verkochte meel behoort tot de voedselketen. We kunnen ook draaien. Zonder publiek op de stelling. Misschien is het wel mooi voor de mensen in de stad, wanneer de molen draait. Ik voel er vandaag niet veel voor. Om mij heen zijn de scholen dicht en dan zou ik mijn praktijkopleiding wel door laten gaan. Nou ja, met z’n tweeën op de stelling, kan dat kwaad?

Ik zie een bericht van iemand, redelijk nabij, die op een IC werkt. Keihard knallen daar. Dat wil je niet. Voorkomen dat het erger wordt, is onze taak.

Vanmiddag heb ik de klus gedaan die ik woensdag wilde doen. In mijn eigen auto, met mijn eigen virussen en muziek mee. Niemand gezien. De molen in Ommen draaide. Nog een foto gemaakt van de spoorlijn Ommen – Zwolle.

27 maart 2020

Prachtig weer voor een wandeling. Mijn lockdown kan eraf want er is niks met mij aan de hand. Gelukkig. Je denkt: zijn we op de helft van de drie weken of komen er nog drie weken bij? De groei van het aantal patiënten neemt af. Maar het aantal patiënten nog niet: van exponentieel naar lineair. Zoiets. In ziekenhuis Bernhoven werken mijn oud collega’s tegen de klippen op. Midden in het donkerrode gebied. Groot respect voor hen!

Ik doe een rondje van een kilometer of acht hier in de buurt. Ergens onderweg leg ik mijn jas uit de wind op de grond en ga ik liggen. Ik waan me in een duinpan op Vlieland met de wind door de dennenbomen. De zee lijkt op afstand. Ooit, in de jaren 80 tegen eind april, hadden we de Tsjernobyl crisis. De reactor ontplofte ergens ver weg en we mochten de bladgroente uit eigen tuin niet meer eten. Nog elke dag krijgen mensen kanker in de landen vlak rond deze kernreactor. Het gebied zelf is gesloten. Dat was ook wel een rare tijd. In die zin vergelijkbaar dat je het kwaad niet ziet. Ik geniet van de mooie dag, terwijl even verderop mensen vechten voor hun eigen en andermans leven. Ook zijn mensen hard aan het werk om de crisis te beheersen. Met wie ik ben buffelen door. Thuis voor school en werk, thuis met de kinderen of in de thuiszorg voor ouderen.

En de boer? Hij ploegde voort. Hij maakt zijn land op. Want het leven gaat door. Er komen andere tijden, zong ooit iemand.

26 maart 2020