Vorige week liepen we aan de zuidkant van de Himalaya. Nu lopen we er midden in. Voor ons witte toppen, achter ons, overal.
Vorige week werd het zicht vanaf een uur of 11 belemmerd door de wolken, nu is het droog, droog, droog. Adembenemend droog. Met adembenemende uitzichten. We zijn om een steile wand gelopen van vijf kilometer lang en drie kilometer hoog.
Letterlijk adembenemend is soms ook de tocht. De komende twee dagen zijn gelukkig wat korter. Dan zijn we in Manang.
Zolangzamerhand zijn molens voor mij een religie. Op zondag eindje fietsen, komen we zomaar een molen tegen. Die met mij meefietst heeft daar geen bezwaar tegen. Vind dat zelfs leuk. Nu lopen we hier in Nepal en heb ik tot nu toe twee echte molens gezien. Eentje met een stok in de grond waar twee ossen aan draaiden. Het was vanuit de bus. Nu net, na aankomst in Chame, zien we allemaal gebedsrollen. Dat is niet zo gek. Het is hier boeddhistisch. Midden in het dorp staan daarom prachtige oude rollen.
Maar aan het eind van het dorp staat een giga rol aangedreven door een watermolen. Religie aangedreven door een molen.
We zijn weer aan het lopen. Nu lunchen we met dit uitzicht. Het is “tough”, hard. Vanochtend 600 meter geklommen. Vanmiddag is het veelal vlak. Dat zal wel vlak op z’n Nepalees zijn. Overmorgen zijn we in de Manang vallei. Dat moet overweldigend zijn. Hier is het bij tijd en wijle al bizar.
De chinezen bouwen waterkrachtcentrales, er worden wegen aangelegd. Het is ongelooflijk wat booming het hier is. Je kunt het vergelijken met Nederland na de oorlog. Er heeft hier een lange burgeroorlog gewoed. De communisten hebben gewonnen. Met hulp van de Chinezen wordt het land opgebouwd. De invloedssfeer is navenant.
Vandaag met gepaste Nepalese snelheid naar Besisahar gereden. Toen over de rivier en naar boven…. Ik zei, slechter zal de weg wel niet worden! Dat werd die wel. Na vijf uur hobbelen nu in bed op 1900 meter in Darapani. Het is hier Zwitserland in het kwadraat. Overweldigend.
Morgen foto’s.
Een beetje romantiek… morgen wanneer jullie slapen vertrekken we naar Darapani. Ik verheug me daar erg op. Sinds 2003, toen ik de site van Henk de Jong zag, dacht ik: “ dat wil ik ook!!!!” We zullen niet rond de Annapurna gaan, maar wat we gaan doen lijkt, nu, fantastisch.
Met wie ik ben maakte deze foto van het Pewa Lake in Pokhara.
Daar gaan we. Met de jeep naar Pokhara. Het blijkt dat de door ons gehuurde jeep ook door anderen wordt gebruikt. Om zichzelf te verplaatsen of om allerlei goederen, zoals een gastank te vervoeren. Dat leidt tot een minutenlange praat sessie tussen onze gids en de chauffeur.
Wanneer we eenmaal aan het hobbelen zijn, rijden kun je het niet noemen, zien we als in een trein in een western een voet voor ons raam hangen.
De telefoon van de chauffeur is dan al een paar keer afgegaan met een bel toon die ik ken. Ta ta ta ta….tegen ‘t zolder aan…. Ritme van de eenzaamheid…. dat is het!!!! Rob de Nijs in Nepal!!!! En iedere keer als de telefoon gaat, zing ik mee: Ritme van de eenzaamheid…. Dat vraagt natuurlijk om een vertaling. Ik vertel wat de bel toon is (a Dutch song…) en vertaal “Ritm of the loneliness….”
Wij hobbelen verder en zien kinderen werken aan de weg, zien dorpen zich ontwikkelen en zien hoe de politie wordt omzeild door de mensen op het dak. Wanneer ik een snelheidscamera op de weg zie, hou ik even in. Hier stopt de auto een minuut en ze gaan achter in de bak zitten. Dat mag wel. Even later, de controle is klaar, zien we weer een schoen voor het raam.
Zo komen we na tweeënhalf uur aan in Pokhara. Dinsdag op herhaling, wanneer we vertrekken naar een andere trekking. Het verhaal van de lekke band laat ik even voor wat het is. We zijn hier niet in Nederland!!!
Vandaag hebben we rustdag. Het doorbreekt ons ritme dat we hebben opgebouwd. Zes uur op, naar de bergen kijken, ontbijten, tas inpakken en lopen. Zometeen gaan we met de jeep naar Pokhara hobbelen, ongeveer anderhalf uur.
Nu heb ik uitzicht op de rijstvelden en lagere bergen, zoals je dat van de plaatjes over rijstvelden kent. Achter me een wietboom.
Onze tocht verloopt voorspoedig. We lopen een nieuwe trek. De Mardi Himal. Het wordt steeds drukker en er is een grote behoefte aan capaciteit. China bouwt drie nieuw luchthavens in Nepal, onder andere in Pokhara. Wanneer er maar een paar Chinezen de Himalaya overkomen, is het ook hier snel vol. De oude trekking routes raken overvol.
Goed voor het land en de mensen. Economische groei. Honderd jaar geleden was Drenthe ook nog goeddeels heide. Ook deze groei kent natuurlijk zijn schaduw kanten. Dat geld op micro niveau ook voor de effecten van onze reis. We zien nu de gletsjer op de Mardi Himal. Is deze er over 50 jaar nog?
Treuren we nu? In het geheel niet!!! We genieten ontzettend van de natuur en de mensen die we zien. Hoe dingen worden gedaan en verbouwt. In Nederland verbaas ik me over hoe goedkoop de groente en de melk op de markt en in de supermarkt is.
Wanneer we als consument een faire prijs betalen, kunnen de boeren duurzaam produceren.
Hier is het boeren nog op een wijze die honderd jaar geleden bij ons gewoon was: heel kleinschalig en met ontzettend veel handwerk. Ik roep dan: “Er valt geen droog brood te verdienen.”
Na twee prachtige dagen zonder stroom en internet zijn we in het dorp van onze gids. Vandaag naar beneden gelopen van 3300 naar 1900 meter. We zijn in Kalimati, morgen naar Pokhara en dinsdag gaan we opnieuw de bergen in naar Manang. Foto’s en andere verhalen volgen….
Hier een paar foto’s. WiFi is niet perfect. Hier de route van vandaag.
Vandaag weer een mooie tocht. We zijn voorbij Forest camp en inmiddels op Rest camp op 2600 meter. Tot 11:00 geweldig uitzicht op de Annapurna. Daarna bewolkt. Dat is alle dagen zo’n beetje. Nu wachten op het eten. De Nepalezen eten Dal Bat. Het is rijst met aardappel en wat groente. Daarbij doen ze heel veel sambal. Gisteravond heb ik dat ook gegeten. Was heerlijk, maar vanavond ga ik weer aan de noodles.
Onderweg lopen we stug door. Vandaag ging het eerst stijl op. Daarna op en af. Lopen gaat goed. Het internet lijkt vanaf nu behelpen.
De route deel 1:
De route: deel 2:
Gisteravond direct na het eten naar bed. Goed hotel, sanitair op de gang. Het was koud en mistig. Af en toe regen. Vanochtend om half zes de eerste foto van de Annapurna gemaakt. Geweldig!! De haan begon een kwartier voor zonsopkomst te kraaien: waking us up!!!
Ontbeten en om kwart voor acht op pad…. eindelijk lopen in de bergen na zeven dagen reizen. Heerlij, mooi uitzicht en het belangrijkste: het ging goed. Onze etappe vandaag 4,6 km lopen en 450 meter klimmen.
Hier onder de link naar de wandeling.
https://runmeter.com/de16535f4bb71b1e/Walk-20191015-0755-44509
