Bijna een week onderweg en over een uur gaan we de bergen in. Onduidelijk of we internet hebben, maar dat zien we wel. Hieronder de kaart van de route. We lopen vanaf Damphus onderin de rode route naar boven en volgen vrij snel de blauwe route naar rechts, naar Mardi Himal.
Ik heb natuurlijk wat met tarwe( zie onder tuin). Toen ik een aantal jaren geleden hier was in het voorjaar, zag ik dat de rijst werd geplant. Vrouwen diep voorover gebogen in het veld, die plant voor plant zetten. ‘Hard work… ‘, zeg ik dan. Het doet denken aan een tekening van Van Gogh, die jaren bij ons thuis hing. Ook een hardwerkende vrouw in, ik gok, 1890 in Brabant. Rijst verbouwen is hard werken. Nu zien we bijna volgroeide planten. Ik vind dat prachtig. Vanmiddag heb ik deze foto’s gemaakt hier niet ver vandaan.
Vanochtend in het donker op en met heel veel Japanners naar de zonsopkomst gekeken. We zijn tenslotte gewone toeristen. Krakie helder!!!
Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt buiten Pokhara. Eindelijk geen stof en toeterende motors. Mooi gelopen langs het meer en langs de rijstvelden. Het ‘platteland’ vlak buiten de stad.
Hier kun je de heenweg zien van onze wandeling. De terugweg was even lang….
PS: vanaf nu kun je op de foto klikken, voor een beter formaat.
Gisteren een beetje door Lakeside geflaneerd en ons afgevraagd wie hier nu allemaal lopen. Japanners en Indiërs op vakantie dan wel onderweg naar Boeddha, jonge vrouwen uit de westerse wereld, die op zoek zijn naar een soort rust. Oudere mannen, waar ik geen beeld bij wil hebben. En de mensen die voor de bergen komen, die op trekking gaan of zijn geweest. Het is een bonte verzameling van wereldburgers.
Overigens ben ik goed hersteld van de val. Ik doe weer alles. Maandag de bergen in, zoals het nu lijkt.
Zo heb je niks, zo heb je wat… Gisteren na de reis van Kathmandu naar Pokhara en de hartelijke ontvangst door de eigenaar van Diplomat hotel, Lakeside verkend en wat gedronken. Het begon onwijs te regenen, zoals het alleen in de tropen kan regenen. Terug van het toilet, gleed ik uit bij een sprongetje om de regen te vermijden en gleed ik uit: letterlijk op mijn achterhoofd gevallen!!
Dokter erbij, gehecht en anti biotica. Nu alles doen om infectie te voorkomen.
Vandaag voel ik me OK!! Nu heerlijk aan hè Pewa lake!
Vandaag van Kathmandu naar Pokhara met de Greenline. Dit is een rechtstreekse busverbinding. Zodra je de Kathmanduvallei uit bent is het leven anders. Het is groener, er is minder smog en de mensen zijn relaxter. We hobbelen een uur of acht over de wegen van Nepal en hebben een heerlijke lunch onderweg. Dat hobbelen is overigens geen pretje….
Aangekomen in Pokhara worden we hartelijk onthaald door de eigenaar van hotel Diplomat. We gaan we een lekker glas drinken aan het Pewa lake. Morgen rustdag.
Vanochtend Thamel verkend en naar Durbar Square geweest. Dit is een eeuwenoud boeddhistisch gebied, dat door de aardbeving van 2015 fors is beschadigd. Dit World heritage wordt met geld van Europa en vooral ook van China hersteld, waar dat kan.
Hier in Thamel kun je goed zien wat de ontwikkeling is. Wij verblijven in een klein hotel met 10 kamers, waarvan er vijf nieuw zijn. Sta je op het balkon, dan zie je zo drie nieuwe hotels met 100 kamers van de diverse ketens. Echt gigantisch. Is dat erg? Ik weet het niet. Voor de kleine investeerder is er niet tegenaan te boksen. Daarmee zal op termijn ook het karakter van Thamel in bepaalde opzichten veranderen.
Gisteren geland op KTM, Kathmandu Tribhuvan AirPort. Dat is een behoorlijke cultuurschok wanneer je uit het goedgeorganiseerde Nederland komt. Voordat we landden, hebben we een kwartier boven de wouden, waar tijgers leven, gecirkeld. Gelukkig was er uiteindelijk een parkeerplaats voor het vliegtuig. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar van het hotel waar we verblijven. Daarna opgefrist lekker gegeten en geslapen.
Met mijn ouders op vakantie aan de moezel deden we in de jaren 70 een rondje over de Nürburgring en daarvoor vanuit een vakantie in Valkenburg gingen we speciaal naar Spa-Francorchamps om daar een rondje te rijden over het oude circuit. Je mocht niet over Eau Rouge, de beroemde bocht waar de F1 Coureurs bijna vol gas door heen gaan. Daar was een omweg gemaakt. Maar verder mocht je het hele circuit over. Later toen mijn broer net zijn rijbewijs had mochten we van donderdag tot en met zaterdag naar de training van de F1 op Zandvoort. Ik was een jaar of 13. We sliepen bij een neef in Katwijk en reden met onze Volkswagen Kever naar Zandvoort. Op zondag misten we de race, want we moesten natuurlijk op de zondag thuis zijn.
Ik bewaar daar hele goede herinneringen aan. Ik vond het zelf rijden van mijn vader op het circuit geweldig. Dat zou nu nooit meer mogen. Ik vond het geluid op Zandvoort fantastisch.
Later kwam mijn liefde voor de autosport wat in het gedrang door het niet duurzame karakter daarvan. En eigenlijk is dat in die jaren alleen maar erger geworden. Het is natuurlijk een vreselijke sport die voor weinig dingen goed is. Ja, er zijn dingen in de gewone auto die uitgevonden zijn in de F1. Maar het is natuurlijk de meest vervuilende, arrogante en macho sport die je maar kunt bedenken.
Toch blijft het me achtervolgen. Met mijn zoon ging ik een keer, toe ik zelf mijn rijbewijs had gehaald met een moderne MINI naar Spa. We kampeerden op de camping en gingen het hele weekend naar de races. Het was geweldig.
Nu komend weekend ben ik er weer. Samen met drie anderen gaan we kijken hoe Max Verstappen het doet. Het wordt mooi weer met tijdens de race een kleine kans op een bui. Wat wil een mens nog meer….
Zie hier een filmpje van de jonge Max in Holland Sport.
29 augustus 2019
