Gisteren en vandaag in de tour geweest. Wat een spektakel!!!
Gisteren om kwart over vijf ging ik naar de WC op de camping, toen in de auto naar de Galibier en tegen negenen waren we in onze bocht geïnstalleerd. Het is een soort processie. In de roomse kerk slepen ze Maria af en toe naar buiten. Mensen weten wat er kan komen. Elk jaar gebeurt het opnieuw. Het is ook vergelijkbaar met een voetbalwedstrijd: vooraf zijn er allerlei rituelen. Gisteren op de Galibier ook. Mensen slepen met coolboxen, anderen fietsen naar boven en een derde bouwt aan een tent, waar hij een dag kan doorbrengen. De hele dag is een feest, je krijgt een band met mensen voor een dag, een buurman voor een dag: de vader die zijn zoon insmeert en geniet van het afdingen bij de reclame caravaan, want een plu voor tien euro is natuurlijk veel te duur. Na al het gedoe wordt het stil. De mensen wachten. Sommigen weten niks, anderen zijn precies op de hoogte van de koers… Het wachten is zo voorbij. Het is spannend!
En dan zijn ze er en is het voorbij….
Nog voor de laatste is gepasseerd gaat iedereen naar beneden. Een enkeling probeert dat te voorkomen. In een gestroomlijnde draf rennen we naar de auto. En dan? Wachten! Wachten tot er een plaats is op de weg voor ons… 18 uur later ga ik weer naar de WC op de camping.
De nacht goed doorgekomen. Een beetje uitgeslapen. De tour start vandaag voor onze camping. Tegen 10 uur horen we de eerste geluiden… Om 12 uur zijn we bij de bus van onze favorieten. We zien hoe het is georganiseerd. Iedereen doet 23 dagen zijn ding: van mecanieker tot PR man en van verkeersregelaar tot dokter. Om 13:55 starten 160 renners volgens draaiboek. Na veertig kilometer valt een van de favorieten af: Hij heeft een ongelukje met een stuur gehad en is geblesseerd.
Na 110 kilometer blijkt er een nagelbui verderop roet in het eten te gooien en wordt de strijd gestaakt. Leiderschap wordt getoond. De baas verteld het zelf zijn mensen. Klasse. Je ziet allerlei rouwprocessen in versneld tempo langskomen.
Het is hier net een gekkenhuis…. Matty Verkamman van het dagblad Trouw schreef jaren een column onder die titel. De tour is het leven in een snelkookpan. Je wordt gek of je gaat op een bepaald moment weer over tot de orde van de dag.
Na zondag gaan we weer het gewone leven in. Dit pakken ze ons niet meer af.
De processie start 
Steven 
De leider van dat moment 
Werk… 
Naar de start 
13:55 uur
